16/30 – długi czas naświetlania

Ponieważ Kasia wyjeżdżała na weekend, miałam do dyspozycji tylko trzy godziny spośród trzech dni, w ciągu których mogłam wykonać zdjęcie. Kolejnym utrudnieniem był fakt, że sama sobie zgotowałam ten los poprzez zdeklarowanie się na robienie zdjęć tylko w warunkach domowych, a na tym polu pomysłu na zdjęcie z długim czasem naświetlania w ogóle nie miałam. Więc o szaleństwach np. na placu zabaw czy jakiejś innej szałowej interpretacji tematu nie było mowy. Po raz pierwszy w tym projekcie skorzystałam z pomocy osób trzecich. Dzięki uprzejmości mojej przyjaciółki A*, która wpadła na ten pomysł i do nas na chwilę, po wielu próbach udało się nam stworzyć takie oto duszki.

Nie jest prosto zrobić tego typu zdjęcie:

• pierwszy raz w życiu
• przemieszczając się na całej długości kanapy w ciągu 10 sekund
• cały czas pamiętając o pozbyciu się źródła światła w momencie ruchu, czyli 0,5 sekundy
• oraz niepozbyciu się uśmiechu na twarzy, przez 10 sekund

Roztrojenie jaźni moje i Kasi

Na początek test na refleks w wykonaniu A*. Jak dla mnie wyszło prawie idealnie, ale później za nic nie byłyśmy w stanie sobie przypomnieć co A* takiego zrobiła, że było tak fajnie jasno i czysto, bo ustawień na aparacie nie ruszałyśmy. Niestety do końca "sesji" już sobie nie przypomniałyśmy

Jak już się okazało, że umiemy wędrować w 10 sekund po kanapie z lewej na prawą i z prawej na lewą, a operator aparatu umie odliczać i liczyć do trzech: 3,2,1, start (tu wciśnięcie migawki) 1,2,3, chowaj światło, 1,2,3, chowaj światło, 1,2,3 ufff, - wprowadziłyśmy dodatkowy element w postaci poduszki, która miała imitować Kasię.

Pomysł z poduszką byłby naprawdę przydatny, gdybyśmy ją wcześniej wypełniły ołowiem, bo nijak się to miało do przemieszczania się później POD ciężarem kilkudziesięciu kg Kasi.