Grzywacka - zachód słońca

Dawno, dawno temu, za górami, za lasami ... chciałam sfotografować wschód słońca będąc na Grzywackiej (góra w Beskidzie Niskim). Miałam już ułożony cały plan, o której muszę wstać, ile czasu potrzebuję na wyjście na górę i nawet po długich poszukiwaniach, udało mi się znaleźć "ochotnika" wśród rodziny, który "zechciał" mi towarzyszyć. Pozostało jedynie ustalenie trasy. Opcje były dwie: albo przez las, albo podjechać samochodem (zawsze to kilka kilometrów mniej chodzenia), a potem dalej na nogach, powolutku i z zadyszką - otwartą przestrzenią na górę. Przez las za ciemno, niebezpiecznie (wilki, niedźwiedzie i takie tam) więc podjazd samochodem i 40 minut pod górę (ja to nawet i godzinę) wydawał się najrozsądniejszą opcją. No ale, gdzie zaparkować? ale tak, żeby jak najmniej się nachodzić.

Tata: najlepiej koło cmentarza

Ja: jakiego cmentarza? omal nie umarłam na samą myśl - mieszkałam w tej okolicy przez całe dzieciństwo, na górze byłam nieraz ale cmentarza, umiejscowionego na zboczu góry nigdy nie widziałam - i chwała Bogu!!!

No i misterny plan wyjścia na Grzywacką i podziwianie z niej widoków o wschodzie słońca, diabli wzięli. Po tej dawce wiedzy, las ze zwierzyną, wisielcami itp. był pestką.

Tak więc wschód słońca pozostawiam innym fotografom - przynajmniej się wyspałam tego dnia. Ale, żeby nie do końca rezygnować z wyjścia na górę, wybrałam się tam pod wieczór i mogłam podziwiać zachód słońca.

Ku mojemu zaskoczeniu (bo cały czas nie dowierzałam w istnienie tego cmentarza), okazało się, że on tam naprawdę jest! Umiejscowiony tuż przy szlaku prowadzącym na Grzywacką. Nie, nie - zdjęć cmentarza tu nie będzie, przemknęłam z zamkniętymi oczami, za to kolorowe niebo o zachodzie słońca widziane z Grzywackiej.